Rozważania niedzielne

Dzisiejsza przypowieść o talentach przypomina nam, że nie jesteśmy panami stworzenia, a jedynie jego zarządcami. Panem stworzenia jest Bóg i to On ustala reguły gry. Wynagrodzi On tych, którzy pomnożą dobro powierzone im przez Właściciela: “Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!” (Mt 25,23). Ukarze zaś Bóg tych, którzy reguł gry nie przestrzegają, a powierzonego sobie dobra nie pomnażają: “A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz - w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt 25,30).

Pan Jezus w Ewangelii świętej wyraźnie więc ostrzega nas, że będziemy musieli zdać przed Bogiem-Właścicielem wszystkiego ścisły rachunek z naszego życia. Rachunek ten zdać nam przyjdzie w godzinie naszej śmierci. Zaraz przy zgonie będziemy osądzeni i albo nagrodzeni wiecznym niebem, albo ukarani wiecznym piekłem. Dobrze wyraża to Youcat 57:

«Sąd szczegółowy czy też indywidualny czeka każdego z nas w momencie śmierci. Sąd powszechny (zwany też Sądem Ostatecznym) będzie miał miejsce w dniu ostatecznym, czyli na końcu świata, podczas powtórnego przyjścia Pana. Umierając, każdy człowiek staje oko w oko z prawdą. Teraz już nie można niczego usunąć czy ukryć, niczego już nie da się zmienić. Bóg widzi nas, wie, jacy jesteśmy. Stajemy przed Jego sądem. W świętej bliskości Boga możemy tylko być „dobrzy" albo nie ma nas wcale – dobrzy, to znaczy tacy, jakich Bóg nas zamierzył, kiedy nas stworzył. Być może będziemy musieli przejść jeszcze proces oczyszczenia, być może od razu będziemy mogli wpaść w Boże ramiona. Być może jednak jesteśmy tak pełni złości, nienawiści, negacji wszystkiego, że na zawsze odwrócimy nasze oblicze od miłości, od Boga. Życie bez miłości jest przecież niczym innym jak piekłem.»  

O tych więc rzeczach ostatecznych mówi Pan Jezus w przypowieści o talentach. Wkrótce staniemy przed tym sądem Boga i pójdziemy tam, gdzieśmy sobie pójść zasłużyli.


o. Czesław Front