Ewangelia ukazuje w sposób dostateczny, jak Chrystus Pan troszczył się o choroby ciała i duszy oraz że to nakazał swoim wiernym. Ewangelia również mówi, że ustanowił On sakrament namaszczenia, podał nam to do wiadomości święty Jakub Apostoł w swoim Liście. Stąd też Kościół wprowadził dla swoich członków obrzęd namaszczenia oraz modlitwy kapłanów, polecając chorych Panu cierpiącemu i uwielbionemu, aby im przynosił ulgę oraz zbawienie (por. Jk 5,14-16), i zachęcając ich, by łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa (por. Rz 8,7), przyczynili się do dobra Ludu Bożego.

Poważnie bowiem chorujący człowiek potrzebuje specjalnej łaski Bożej, aby cierpiąc i doznając duchowego udręczenia, różnych pokus, nie osłabnąć w swojej wierze. Dlatego też Chrystus spieszy swoim chorującym wiernym z najskuteczniejszą pomocą i wspiera ich sakramentem namaszczenia.
Sprawowanie tego sakramentu polega przede wszystkim na włożeniu rąk przez kapłanów Kościoła, któremu to włożeniu towarzyszy zanoszona modlitwa i namaszczenie chorego olejem, uświęconym błogosławieństwem Bożym: obrzęd ten oznacza oraz udziela łaski sakramentu.
Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego. Łaska owa zbawiennie wspiera całego człowieka, budzi ufność w Bogu i wzmacnia wobec zakusów szatana oraz niepokojów wobec śmierci, aby człowiek mógł nie tylko mężnie znieść, zwalczać zło mu grożące, ale również otrzymać zdrowie, jeśli to będzie potrzebne dla jego zbawienia. Łaska ta daje też, o ile to jest potrzebne, odpuszczenie grzechów i jest dopełnieniem pokuty chrześcijańskiej.

Święte namaszczenie, połączone z modlitwą wiary (por. Jk 5,15), wyraża wiarę, którą przede wszystkim winni obudzić zarówno ten, który sprawuje to namaszczenie, jak i ten, który przyjmuje sakrament. Chorego bowiem zbawi wiara, jaką sam posiada, jak i wiara Kościoła, mająca za swój przedmiot śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa – stąd bowiem czerpie swą skuteczność sakrament (por. Jk 5,15) i odnosząca się do królestwa, którego zadatek dawany jest w tym sakramencie.

Sakrament Namaszczenia Chorych, jak sama nazwa wskazuje, chrześcijanin przyjmuje w chorobie. Jest to sakrament, który daje nam specjalną łaskę cierpienia, łaskę chrześcijańskiego przyjmowania i przeżywania choroby. Dlatego nie bójmy się tego sakramentu! Sakrament chorych można przyjmować więcej razy w ciągu życia!

W sytuacjach, gdy chory prosi o sakrament namaszczenia, lub też, gdy istnieje niebezpieczeństwo śmierci, winniśmy niezwłocznie udać się po kapłana!

Co należy przygotować na przybycie kapłana do domu chorego?

• stolik, na nim krzyż
• zapaloną świecę
• na spodeczku trochę waty lub chleba

Wszyscy domownicy wraz z kapłanem wspólnie się modlą w intencji chorego (chorej).

Odwiedziny chorych w domach

W naszej parafii odwiedziny chorych odbywają się w pierwszy piątek miesiąca. Początek od godz. 9.00.

Chorych, którzy pierwszy raz chcą odwiedzin, należy zgłosić bezpośrednio u proboszcza, wikarych lub w biurze parafialnym.